VER VAN MIJ

De vleugels slaan mijn ogen uit,

terwijl ik naar dit lichaam kijk

met een begeestering,

waarvan ik op dit moment wil

dat ze halfweg ophoudt

om dat andere lichaam,

dat nu even ver van mij

verwijderd is, maar

waarvan ik weet

dat het uit de donkerte van

de nacht, op dit helse uur

naar mij komen zal.

· Naar introductiepagina

· Bloemlezing eigen poëzie

· Vertalingen eigen poëzie

Joris Iven