Joris Iven

Vluchtelinge met kind

Geen Madonna met Kind die zich hiermee meten kon,

het beeld van deze moeder, vol tedere aandacht

voor een zoon die ze spoedig zou moeten vergeten.

Overal hing de lucht van de diarree

van ongewassen kinderen die met uitstekende ribben

en verschrompelde billen, met houterige stappen

rondliepen, achter hun opgezwollen, lege buikjes aan.

De meeste moeders daar kon het allang niets

meer schelen, maar deze wel. Met de schim

van een glimlach tussen haar tanden en met

in haar ogen de schim van moederlijke trots,

kamde ze het schamele roestbruine haar

dat zijn hoofdje nog bedekte, en toen

- terwijl er een lied verscheen in haar ogen –

begon ze te zoeken naar luizen… In een ander leven

was dit een vluchtige routine geweest,

voor zijn ontbijt en naar school gaan;

maar nu deed ze het alsof ze bloemen schikte

op een heel klein graf.