Joris Iven

De man die gedichten verbrandt

 

Er is een man in deze stad

Die gedichten verbrandt.

Ik ken hem niet bij naam

Maar elke dag zie ik rook

Uit de schoorsteen

Van zijn huis komen.

 

Mijn vrouw zegt:

Hij verbrandt lichamen.

 

Gisteren

Zag ik de man die gedichten verbrandt

In onze voortuin staan.

Hij had een fototoestel in zijn hand

En was de dahlia’s

Aan het fotograferen.

 

Mijn vrouw zegt:

Hij is een plek aan het zoeken

Om de assen te begraven.

 

Deze ochtend

Klopte de man die gedichten verbrandt aan

Bij onze achterdeur.

Ik weigerde hem binnen te laten

En hij staat daar nu

Nog altijd.

 

Mijn vrouw zegt:

Wacht tot het begint te regenen –

Misschien zal de regen hem wegspoelen.

 

Ik denk niet

Dat het gaat regenen.

Ik denk dat we voor

Een lang en warm millennium staan.

Ik ga mijn gedichten opeten

En doen alsof ik een zeemeeuw ben.

 

Mijn vrouw zegt:

Dat zou alles oplossen.

 

· Naar introductiepagina

· Bloemlezing eigen  poëzie

· Vertalingen eigen  poëzie

· Vertalingen

· Essays

· Toneel