|
Vaders en zonen
Over sommige dingen, zegt men, zou je niet moeten schrijven. Ik probeerde mijn vader te helpen om de wc te begrijpen, hoe men iemands riem moet losdoen, hoe men iemands broek moet laten zakken en gaan zitten, maar hij bleef koppig rechtop staan en wilde zijn knieën niet buigen. Ik hield mijn vader vast en probeerde hem weer naar het zitvlak te buigen,
en toen lachte ik om de absurditeit. Vaders en zonen. Hoe hij een halve eeuw geleden mijn achterwerk had afgeveegd, en hoe ik hem deze gunst wilde terugbetalen als hij alleen maar zou willen zitten.
Waag het niet – hij pakte me vast, bevend, terwijl hij mijn ogen zocht. Waag het niet – maar hij vond de woorden niet meer. Ergens zou je niet mogen lachen om een waardig man. Hij zag niet dat het alleen die gekke dans was die me deed lachen, wanneer ik hem wilde doen zitten terwijl hij wilde blijven rechtop staan.
· Essays · Toneel |
|
Joris Iven |