|
BEDE AAN MIJN OUDERS
Sla je armen om mijn tengere lijf, moeder, Leg je weke handen in mijn nek.
Plant je handpalm tegen mijn schouderblad, Strenge vader, en gebied me nog eens rechtop te lopen.
Overtuig me van je aanwezigheid, Elk moment dat ik je bij de doden waan.
Sla, dode moeder, sla met je armen. Moeder, sla mij.
Plant, vader, met je grote, aarden handen. Dode vader, plant je stem in mij.
Laat mijn lendenen plooien in de pijn. Laat mijn gebroken stem weer zingen.
Sla, moeder, sla met je armen Uit marmer een vrouw voor mij.
Plant, vader, plant voort voor mij Een vrouw met beide voeten in de aarde.
En bovenal, vader, moeder, laat me, Laat me alleen, met aarde en met steen.
O, vader, moeder, keer nog eenmaal terug. En verlaat me dan weer.
· Essays · Toneel |
|
Joris Iven |